مرجان یشایایی در روزنامه اعتماد نوشت:
تمام شهر را که بگردید، هیچ جمع علمی و کارشناسی بیحاشیهتر و نجیبتر از اهالی خانه اندیشمندان علوم انسانی پیدا نمیکنید. نهادی مردمی که چهارده سال قبل به همت جمعی از اساتید مطرح که هر یک نامی درخشان در تدریس و تحقیقات علوم انسانی هستند، بنیاد گذاشته شد و پا گرفت و جوانه زد و بالید. این موسسه فرهنگی با هدف «ایجاد فضایی مناسب برای تبادل اندیشه و گفتوگو میان نخبگان و اندیشمندان حوزههای مختلف علوم انسانی و فراهم آوردن محیطی پویا و دانشمحور جهت تقویت فعالیتهای گروهی و بینرشتهای در حوزههای مختلف علوم انسانی » تاسیس شد و طی فعالیت چهارده سالهاش با ایجاد گروههای «زبان و ادبیات فارسی، الهیات و معارف اسلامی و علوم قرآنی، تاریخ و باستانشناسی، فلسفه، زبان و ادبیات عربی، جغرافیا، مدیریت، اقتصاد، علوم اجتماعی، حقوق، علومسیاسی و روابط بینالملل، روانشناسی، علوم تربیتی، زبانهای خارجی » به حق و انصافا در راهی که تعریف کرده بود، به درستی گام برداشت و خوش درخشید.
کمتر علاقهمند یا دانشجو یا استاد علوم انسانی است که در برنامههای پربار و جذاب آن شرکت نکرده و به فراخور علاقه و رشته تحصیلی خود بهرهای از صحبتهای اساتید نگرفته باشد. سالن فراخ و مجهز نبش خیابان نجاتاللهی و ورشو که در این سالها میزبان سخنرانیهای متعدد این موسسه بود، عصری دلنشین و فضایی علمی و بدون سوگیری را فارغ از جناحبندیهای سیاسی فراهم میآورد.
اما اهمیت خانه اندیشمندان و موسسات مردمنهادی مانند آن که توسط مردم برپا و اداره میشوند، بسیار فراتر از ارایه سخنرانی یا محتوای علمی است. این موسسات در فضایی مردمی و نه حاکمیتی رشد و فعالیت میکنند، بنابراین میتوانند از جریانات سیاسی و جناحی درون حاکمیت که بر علوم انسانی تاثیر میگذارند، فاصله بگیرند. موسسات مردمنهاد نقطه اتکای مردم و پل ارتباطی بین مردم و حاکمیت هستند. این نهادها اولین جاهایی هستند که ایرادات و التهابات و سیاستگذاریهای مشکلآفرین را درک میکنند و میتوانند قبل از پیچیده و حاد شدن مشکل در بدنه جامعه، مسائل و راهحلها را به نهادهای بالادستی حاکمیتی منتقل کنند. خانه اندیشمندان علاوه بر اینکه نهادی برگرفته از مردم و طبیعتا در تماس نزدیک با بدنه جامعه است،
یک خاصیت یگانه دیگر هم دارد و آن تحلیل مسائل جاری یا گذشته و دیدن افق آینده در حیطه علوم انسانی است. کارشناسان و اساتید مطرح و متعددی که بدون چشمداشت و بیدریغ دانش و تحلیل خود را در جمعها و گروههای مردمنهاد ارایه میکنند، موقعیتی عالی برای هر حاکمیتی هستند که مایل است جامعه خود را به دور از التهاب و تنش به ثبات و اطمینان خاطر برساند. موسسات مردمنهاد از عوامل مهم افزایش سرمایه اجتماعی یعنی اعتماد و همدلی در بین مردم هستند. در کشورهای پیشرفته و نهادهای بینالمللی معتبر مانند سازمان ملل متحد، این چشمهای مراقب و همیشهبیدار و آگاه نقش مشاوران و تحلیلگران باارزش را ایفا میکنند و حضور آنها همواره هم برای مردم و هم برای سیاستگذاران مبارک است.
خانه اندیشمندان به گواه هر شاهد عادلی طی فعالیت خود این نقش درخشان را به خوبی ایفا کرده است و حالا شهرداری که صاحب ملک محل جلسات خانه اندیشمندان علوم انسانی است، محل برگزاری را از این موسسه گرفته و در آن را پلمب کرده و کارشناسان و اساتید و مردمی را که نمونه بردباری و سنگ زیرین آسیا بودهاند و در تمام این سالها از ناملایمات خم به ابرو نیاوردهاند، به نحوی باورنکردنی برآشفته کرده. امید است شهرداری یا هر نهاد دیگری در جمهوری اسلامی قدر بقای ارزشمند این موسسه و نقش بیبدیل آن را در هدایت جریان علوم انسانی بازشناسد و از تصمیم عجیب خود برای بستن مکان جلسات صرفنظر کند.
